Przyszłam dla was z kolejnym rozdziałem Marionette, więc jedyne co mogę jeszcze powiedzieć to
„Lalka
nie ma serca czy to prawdą jest? „
Rozdział
czwarty
Gdybym
mogła czuć, czułabym się źle. Obraziłam Mistrza, Dagon
prawdopodobnie kiedyś mnie zgwałci (jeżeli to możliwe) i pierwszy
raz zaczęła przygniatać mnie moja tajemnica.
Popchnęłam lekko drzwi prowadzące
do salonu. Jasne, beżowe kolory były zupełnym przeciwieństwem
pokoju w którym byłam kilka minut temu. W salonie nie było nikogo.
W całym domu panowała nieprzenikniona cisza. Coś było nie tak.
Bardzo nie tak. Powoli zmusiłam się do poruszenia nogą. Moje kroki
odbijały się głośnych echem. To nie brak żywej duszy w domu
wzbudzał u mnie odruchowy, człowieczy niepokój, ale cisza w mojej
głowie. Nie mogłam wyczuć, o czym teraz myśli Mistrz. Czułam
tylko, że... go nie ma.
Udałam się na górne piętro, do
biura mojej mamy. Złe przeczucia coraz bardziej rosły na sile, a
jedynym sposobem na pozbycie się ich było znalezienie matki. Idąc
korytarzem patrzyłam na obrazy wywieszone na ścianach. Większość
z nich namalowała moja mama. A wszystkie przedstawiały anioły.
Znałam każdy ich szczegół na pamięć. Jeden ma wyrwanych kilka
piór, które przybierały barwę rubinowej czerwieni, drugi siedział
na drzewie, pilnując małego dziecka bawiącego się w piaskownicy.
Najbardziej interesował mnie obraz wiszący koło biura,
przedstawiający upadłego anioła idącego środkiem piekła, które
zaczęło powoli się rozpadać. Jego czarne jak smoła skrzydła
zasłaniały jego całą sylwetkę, widać było tylko jego ciemne
włosy.
Z biura mamy dochodził
głośny szum. Pociągnęłam za klamkę, jednak drzwi były
zamknięte.
Witam w nowej serii postów, czyli po prostu recenzji książek, filmów, blogów i czego jeszcze tam zapragniecie. Na pierwszy rzut pójdzie "Niezgodna", lecz nie film, a książka (nie chcę sobie psuć opinii o tym dziele oglądając film c:)
Opis: Altruizm (bezinteresowność), Nieustraszoność (odwaga), Erudycja (inteligencja), Prawość (uczciwość), Serdeczność (życzliwość) to pięć frakcji, na które podzielone jest społeczeństwo zbudowane na ruinach Chicago. Każdy szesnastolatek przechodzi test predyspozycji, a potem w krwawej ceremonii musi wybrać frakcję. Ten, kto nie pasuje do żadnej, zostaje uznany za bezfrakcyjnego i wykluczony. Ten, kto łączy cechy charakteru kilku frakcji, jest niezgodny – i musi być wyeliminowany... Szesnastoletnia Beatrice dokonuje wyboru, który zaskoczy wszystkich, nawet ją samą. Porzuca Altruizm i swoją rodzinę, by jako Tris stać się twardą, niebezpieczną Nieustraszoną. Będzie musiała przejść brutalne szkolenie, zmierzyć się ze swoimi najgłębszymi lękami, nauczyć się ufać innym nowicjuszom i przekonać się, czy w nowym życiu, jakie wybrała, jest miejsce na miłość. Tymczasem wybucha krwawa walka między frakcjami. A Tris ma tajemnicę, której musi strzec przed wszystkimi, bo wie, że jej odkrycie oznacza dla niej śmierć.
Mamy tu do czynienia ze światem dystopicznym. Rząd, bojący się kolejnych wojen, zaczyna kwalifikować ludzi do podanych frakcji i cech. Sam pomysł jest nowy, co przyciągnęło moją uwagę. No może też całe zamieszanie wokół filmu i oferta w Biedronce. Jest to też debiut Veronici Roth, porównywany do "Igrzysk Śmierci". Tutaj pojawia się moje pierwsze zastrzeżenie - oprócz dystopijnego świata i bohaterki, która musi walczyć o przetrwanie nic te książki nie łączy. Igrzyska zdecydowanie są lekturą dla młodzieży jak i dla osób starszych (wg. mnie dzięki narracji głównej bohaterki jak i podejściem do tematu korupcji), a Niezgodna raczej już do tego przedziału się nie zalicza.
Wszystkie frakcje są całkiem dobrze wykreowanych, chociaż akcja typu "było wszystko pięknie ładnie, ale nagle się zepsuli" jest całkiem typowa. Najbardziej boli mnie słabe przedstawienie całego świata. Po przeczytaniu nadal nie miałam wyobrażenia, jak to wszystko ma wyglądać. Kolejnym minusem jest za szybkie przechodzenie do akcji, a brak uczuć głównej bohaterki (zwykle były w ważniejszych momentach), przez co też nie przeżyłam emocjonalnie końca książki. Następny minus to brak dobrych myśli. Chodzi mi tu o wypowiedzi i cytaty postaci, z których można by było wziąć cały morał powieści. Dopiero patrząc na całokształt możemy go z niej wyciągnąć. I teraz mogę stwierdzić główny problem tej książki - jest dobry pomysł, ale złe wykonanie.
„Jestem Niezgodna. I nie można mnie kontrolować.”
Główna bohaterka Tris okazuję się Niezgodną - łączy w sobie cechy Altruizmy, Nieustraszoności i Erudycji. Porzucając Altruizm wstępuje do Nieustraszoności, gdzie z Beatrice zmienia się w Tris. Czuję niedosyt w przedstawieniu głównej bohaterki. Autorka głównie skupiła się na jej zaletach (odwaga, bezinteresowność, blablabla), chociaż dzięki niektórym działaniom zdobyła moje serce. Kolejnym bohaterem w kolejce jest Cztery - trener Nieustraszonych. Mam do niego takie same odczucia co do Tris - zbyt dużo zalet, zbyt mało wad (chociaż na końcu coś tam już się pojawiło). O wątku miłosnym nie wspominam, bo jest zbyt prosty i przewidywalny, za co autorka ma duży minus.
I teraz bohater z którego najbardziej się ucieszyłam - Will. Każdy chłopak o imieniu Will jest dla mnie istotą boską, ale w tym przypadku trochę się zawiodłam. Słabo rozwinięty (tak jak większość postaci), jedynie spodobał mi się pod względem inteligencji i bystrości. Podobnie jest z Christiną, która tylko na początku była dobrze przedstawiona, a później stała się dosyć mdła. Reszta bohaterów zaskoczyła mnie, bo jak na postacie drugo -i trzecio- planowe są ciekawe i interesujące.
„Frakcja ponad krwią”
Mimo wszystkich moich narzekań uważam książkę wartą przeczytania i czekam, aż w moje ręce trafi drugi i trzeci tom. Ocena: 6.5/10
Nie zabijcie mnie za tą recenzję, brak wprawy robi swoje c: Kolejna recenzja będzie o pewnym anime, które podbiło moje serce. A co potem? To się jeszcze okaże.
